உடல் கொடுத்த உத்தமர்கள்.

Cadaver தான் கடவுள். The Dead teaches the Living

முன் குறிப்பு: இந்த உரையாடலை படிக்காவிட்டாலும், கடைசியில் உள்ள கவிதையை
படிக்கத் தவறாதீர்கள்.

நேற்று மாலை கல்லூரியிலிருந்து வந்ததும் என் மகள் ரொம்ப excited ஆக இருந்தாள்.

"அப்பா இன்னிக்கு ஒரு donar body வந்ததுப்பா. பாவம் ரொம்ப சின்ன வயசு, ஒரு 40 அல்லது 45 வயசுதான் இருக்கும் போல இருக்கு. செக்க செவேல்னு நிறம். தலை மயிரெல்லாம் கன்னங்கரேல்னு இருக்கு. மூஞ்சியெல்லாம் கருகருன்னு தாடி. well built body, ஒன்னும் accident மாதிரி தெரியல்லே, பாக்க பாவமாயிருந்ததுப்பா" என்றாள்.

"எதுக்கு ஒங்க காலேஜுக்கு வந்தது? ஆஸ்பத்திரிக்குத்தானே கொண்டு போயிருக்கனும்" னு
கேட்டேன்.

"இல்லேப்பா, அங்கே எல்லா formalities ம் முடிஞ்சு தான் இங்கே கொண்டு வந்தாங்க. இங்கேயிருந்து cadaver well க்கு போகும்..." சடாரென்று விளித்தல் உயர்திணையிலிருந்து அஃறிணைக்கு மாறியது.

"Cadaver well ன்னா என்னது அது, Mortuary யா? "

"இல்லே, இல்லே, ஒரு பெரிய tank லே, formalin solution யை ரொப்பி அதுலே காலேஜுக்கு வர்ற donar body யை போட்டு decompose ஆகாம preserve பண்ணி வச்சிருக்கும். பிணத்துக்குள் இருக்கும் இரத்தம் கட்டியா உறைஞ்சு போயிடும். உடல் உறுப்புகள் எதுவும் சேதமடையாமல் இருக்கும். அப்புறம் எப்போ தேவையோ அப்போ பரிசோதனைகூடத்துக்கு எடுத்து வந்து நாங்க dissect பண்ணி தெரிஞ்சுப்போம். முழு உடலும் இருக்கும், இல்லே கை கால் அப்படின்னு தனித் தனியா உறுப்புகளும் இருக்கும்....."

"You know one thing dad... this is the place where the dead teaches the living. எங்களுக்கு cadaver ஒரு விதத்தில் கடவுள் மாதிரி. நாங்கள் இதை பிணம் என்று சொல்ல மாட்டோம். எபோதுமே cadaver என்றுதான் சொல்லுவோம்"

எனக்கு உடனே வசூல்ராஜா MBBS படம்தான் ஞாபகம் வந்தது. கமல் பிணம் சரியா தெரியலைன்னு எட்டி பார்க்கும் போது, அந்த விரிவுரையாளர், "பிணம்னு சொல்லாதே, cadaver ன்னு சொல்லு" ங்கிற காட்சி.

Berkeley யில் உள்ள University of California வில், cadaver ஐ நன்கு ஆராய்ந்து முடித்த பின், இறந்தவருக்கு பிரார்த்தனை அஞ்சலி செய்து பின்னர் அடக்கம் செய்வார்களாம். மற்றுமொரு பல்கலையில் cadaver களுக்கு மரியாதை செலுத்தும் வகையில், அவர்களின் முதற்பெயர் கொண்டே அழைக்கவேண்டும் என்றும், அஃறிணையில் குறிப்பிடக் கூடாதென்றும் விதி இருக்கிறது. மற்ற கல்லூரிகளில் எவ்வாறோ தெரியவில்லை.

அவருடய வாழ்க்கையைப் படி, இவருடைய வாழ்க்கையைப் படி என்றுதான் கூறக் கேட்டிருக்கிறோம். நீ என்னையே படி என்று கூறி, இறந்தவுடன் தன் உடலை மற்றவர்களுக்கு பயன்படும் விதத்தில், தானமாகக் கொடுத்து, இறந்தும் வாழும் அந்த உத்தமர்கள் போற்றப்பட வேண்டியவர்கள்.

ஒரு மருத்துவ மாணவன் இந்த உத்தமர்களைப் பற்றி எழுதிய ஒரு கவிதையை கீழே காணலாம்.

Our Lady of the Tank

Our lady of the tank,
in this graveless state,
Your flesh did not go quite the way of all,
Though wet and wrinkled we all will fall.

From the obstetrician to the mortician,
We travel a trivial time,
Proudly putting reason to rhyme,
Germ to term, virgin to carcass.

The sickle swings, the scalpel scrapes,
As through your greasy gift we sift,
Gross whole of petty parts,
Decayed in chunks, displayed in charts.

This breast, where a warm mouth cuddled,
Now lies alone in a chemical puddle.
As does your brain, plucked and pickled.

Your universe of cells, each of molecules
Submits to the ingracious exploration of fools,
Where solid blood awaits within your shredded heart,
Where food oozed through the intestinal mess
To the lumen at the end of the tunnel.

Do your sunken eyes despise
Our semester of eternity?

Does your complexity disguise
The hand of some paternity?

Do we fall to creation's temptation, or find
That God is truly just, a very long time?

When in the hour of reckoning we danced

In the ballroom of the living and the dead,
By tag and timer tested,
Your last patience we requested,
And having filled in all the blanks,
I whispered in your empty skull my empty thanks.

Peter Draper, second year student
UIC College of Medicine

பின்குறிப்பு : நீங்கள் கவிதையை மட்டுமே படித்தீர்களென்றால், சற்று முன் சென்று உரையாடலையும் படிக்கவும். கவிதையின் தாக்கம் இன்னும் அதிகரிக்கும்.